Doe met ons mee!


Getuigenissen

Els Berghuis

Martha en ik waren moe en voldaan op onze terugreis vanuit Israël. We hadden de busjes harde werkers ‘s morgens uitgezwaaid, waren uitgezwaaid door Fulp en Fabiola en vertrokken met honderden ooievaars die morgen. Met de bus naar Beersjeva, de trein naar Ben Gurion, vanuit de woestijn die bloeide door een steeds groener en geler Israël. Vriendelijke militairen en passanten die ons de weg wezen….zittend in het vliegtuig op weg naar huis. Een vrouw zit naast ons en halverwege ontstaat er een gesprek over haar kraambezoek aan haar dochter in Jeruzalem. De wedervraag naar ons en ons verhaal. Waarop ze meerdere keren uitroept: waarom weten we dit niet, dit moet mijn dochter weten, want ze voelt zich zo alleen in Israël….ik ga het haar direct vertellen, wat bijzonder dat ik naast jullie zit! Ze bedankte ons meerdere malen!

Johannes en Janneke Moerman

Johannes en Janneke werden op bijzondere wijze bevestigd om hun reis naar Nitzana te maken. Beiden hebben ze vele Israëli kunnen bemoedigen, daar begonnen ze al mee direct nadat ze geland waren op Ben Gurion. Op de foto staan ze samen met Yariv, een van de vele dankbare boeren.

Eind november/ begin december zagen we verschillende keren een oproep van tuinders in Israël om te komen helpen. Na gebed besloten we zo rond de jaarwisseling voor 10 dagen naar Israël te gaan om te helpen. Heel bijzonder was dat God deze keus bevestigde 2 weken voor we vertrokken. Net nadat ik op een morgen in december de vlag van Israël uitgehangen had aan ons huis, werd er aangebeld. Een onbekende man en vrouw stond voor de deur. Ze vertelden me dat de Heilige Geest hen duidelijk had gemaakt dat zij bij ons moesten aanbellen om te zeggen dat God trots op ons is. Prijs de HEER!

Het was een geweldige ervaring, zo bijzonder om in het Beloofde Land te zijn wanneer de nood hoog is. Om te helpen waar we konden, te bemoedigen en gewoon er te zijn. We hadden vanuit onze gemeente veel kaarten en attenties meegekregen om uit te delen aan soldaten en Israëli’s. Hun verbazing en ontroering zal me altijd bijblijven. We kregen veel vragen over onze aanwezigheid. In alle liefde en voorzichtigheid mochten we getuigen van ons geloof in de God van Israël. En ook al voelen de burgers in Israël zich alleen staan, God is hen nabij! Met onze gebeden omringen we hen in liefde. We danken de Eeuwige dat we – zoals de Israëli’s zelf zeiden – een lichtje konden zijn in deze zwarte periode.

Hartelijke groet, Johannes en Janneke Moerman

Drieka Bac & Diny Madern

Diny en Drieka zijn een poos op Nitzana geweest en ze willen ze jullie een beetje in meenemen in hun bevindingen en de eenheid die ze ervaren hebben. Eenheid is een deel van onze visie en wel de eenheid waar Yeshua over sprak in Johannes 17.

Een indruk van een kort verblijf in Nitzana… Wat maakte indruk op ons tijdens onze reis naar Israel en verblijf in Nitzana? Dat begon op Schilphol waar we ondervraagd werden door een jonge vrouw van de veiligheidscontrole: “It’s because of people like you that I keep faith in humanity”. Ook maakte indruk de verbondenheid tussen vrijwilligers uit diverse landen met diverse geloofsachtergronden, een geweldig gevoel van eenheid tijdens het werk, de maaltijden, het kampvuur en in de huisjes. Ontroerend was een flits van een gesprek tussen Nachum en een Duitse vrijwilligster waarin zij vergeving vroeg voor wat het Duitse volk de Joden heeft aangedaan. Ook de dankbaarheid van boeren heeft indruk op ons gemaakt, ook al werkten we niet zo snel, ze zagen onze liefde voor hen.

Indrukwekkend was het bezoek aan het terrein waar bezoekers van het Novafestival op gruwelijke wijze overvallen zijn door Hamas, om even daarna een bezoek te brengen aan een popup restaurant en relaxplek voor soldaten vlakbij de grens met Gaza. Jonge mensen die we even mochten laten merken dat we achter hen staan. Dan kibbutz Be’eri waar Hamas op 7 oktober zijn chaos bracht.Nachum vertaalde daar voor ons een gruwelijk relaas van dood en verderf, maar ook van wonderlijke overlevingen. 

Een indrukwekkend verblijf waar we een klein steentje hebben mogen bijdragen aan de opdracht: Troost Mijn volk! 

Drieka Bac & Diny Madern

Henk van Spanje

Bijgevoegd het getuigenis van oud Nederlands kampioen tafeltennis Henk van Spanje.  Dit getuigenis toont aan hoe God soms op heel bijzondere wijze bevestiging geeft als we ons op het pad bevinden waar Hij ons wil hebben. Dat dit getuigenis er toe mag bijdragen dat ook jij je aanmeldt om naar Nitzana te komen, om de boeren te helpen maar bovenal om hen te bemoedigen door hen te laten zien dat we pal naast hen staan.

Hierbij mijn bijzondere getuigenis, die ik in Nitzana bij mijn aankomst heb mogen ervaren. Ik zeg altijd dat ik in mijn vorige leven tafeltennisser ben geweest.  Als je mijn naam intikt bij google dan zie je van alles voorbijkomen wat daarmee te maken heeft gehad. Zo’n 4,5 jaar geleden werd ik plotseling heel erg ziek, vanwege een bijna dodelijke allergische reactie van de lever op 2 antibiotica kuren. Ik ben van huis uit ned.hervormd opgevoed, maar door de sport kwam daar weinig of niets van terecht. Het zaadje was echter wel geplant en toen ik steeds zieker werd ben ik eindelijk God gaan zoeken en heb heel veel gebeden of hij mij nog een kans wilde geven in dit leven en dat heeft hij gedaan. Na mijn ziekte ben ik een Alpha cursus gaan volgen en vanaf dat moment staat God en het geloof op nummer 1. In januari van dit jaar besloot ik dat ik er even een paar maanden tussenuit wilde. Ik had nieuwe energie en inspiratie nodig voor mijn leven, zo voelde het. Ik heb God steeds gevraagd in mijn gebeden of hij mij de weg wilde wijzen en dat werd wederom verhoord. Ik zat zelf aan een pelgrimstocht te denken, maar via via kwam plotseling vrijwilligersorganisatie Lema’ancha op mijn pad. Ik twijfelde heel even, maar ik dacht als je klopt en God doet open, dan moet je óók naar binnen gaan. In de 4 afgelopen jaren heb ik, net zoals waarschijnlijk ieder ander mens, wel eens getwijfeld of ik wel op de goede weg was. Die twijfel was echter compleet verdwenen toen ik maandagavond 11 maart op Nitzana de deur opende van de kamer waar ik een aantal maanden zou gaan verblijven. Aan beide zijden van de kamer stond een bed en in het midden tegen de muur stond een klein bureau. En wat lag er midden op dat kleine bureau……een tafeltennisballetje! Voor mij was het echt een teken van God alsof hij wilde zeggen, hier wilde ik je hebben en hier ben je op je plek. Nergens in nitzana ligt er waarschijnlijk een tafeltennisballetje, maar op mijn kamer had God er één neergelegd voor mij. Dat tafeltennisballetje was mijn vorige leven en God weet dat natuurlijk. Voor mij bestaat toeval niet meer en dankzij dit teken van God weet ik nu 100% zeker dat ik op de goede weg zit. Halleluja!

Inmiddels ben ik hier nu alweer 3 weken en het voelt nog steeds als een zegen om hier te mogen zijn en te mogen werken in het heilige land en God,s wijngaard. Ik hoop van harte dat dit verhaal óók andere mensen mag bemoedigen, die net zoals ik, weleens twijfel hebben of ze op de goede weg zijn.

Met vriendelijke groet,

Henk van Spanje

Rianne Nijsink

Rianne is een poos op Nitzana geweest om de handen uit de mouwen te steken. Net zo als bij vele andere vrijwilligers die naar Israël komen, begonnen bij haar de bijzondere ervaringen al in het vliegtuig op weg naar het heilige land.

Even voorstellen ik ben Rianne, ben samen met mijn vriendin Ria naar Nitzana geweest.  Ik denk er elke dag aan en bid vuriger voor Israël dan ooit. We vertrokken op 19 februari en gelijk in het vliegtuig zat er een joodse Nederlandse man naast ons. Hij vroeg waarom we naar Israël gingen. Toen we hem vertelden waarom werd hij erg ontroerd. Hij vond het heel bijzonder dat we met een groep de boeren gingen helpen. Dat er nog mensen waren die hielden van de joodse mensen. Ik vertelde hem dat we van zijn God houden, de Schepper, de God van Israël en dat hij bij het uitverkoren volk hoorde. Dikke tranen, we hebben samen een stuk uit mijn bijbel gelezen . Hij moest een toespraak houden op de bruiloft van zijn zoon in Israël. Hij wilde spreken over Mozes dat Hij in de nabijheid van God kwam in de woestijn. Zo bijzonder om samen met hem dat stuk op te zoeken. Hij was verwonderd, dat in mijn bijbel hetzelfde verhaal stond. Aan het eind zei hij , jullie worden erg gezegend wanneer je dit gaat doen en hij bleef zo verwonderd. Ik merkte zo dat God de Heer een verbinding maakte in zijn hart. Biddend naast hem gezeten, dat hij Yeshua mag erkennen als Zijn Verlosser 

Er zijn nog veel meer verhalen. Zo mooi om deze kansen te kunnen gebruiken 

Groetjes Rianne Nijsink

Adi Topper

Getuigenis van Adi Topper, een van de boeren waar vrijwilligers van stichting Lema’ancha regelmatig hun handen uit de mouwen steken. Wij helpen de boeren in Israël niet alleen om hun oogsten te redden maar we brengen ook hoop en bemoediging, door onze aanwezigheid laten we zien dat ze er niet alleen voor staan op een moment dat vrijwel de gehele wereld zich tegen hen keert.

Adi Topper over de vrijwilligers: ‘Zij zijn niet mijn arbeiders – ze zijn mijn familie!’ Ik heb het tegen hen gezegd: in moeilijke tijden, als ik me eenzaam voel, komen ze gewoon en zeggen: ‘Je bent niet alleen! We zijn hier voor jou!’ Zij zijn hier niet voor het werk – zij zijn hier om alles met elkaar te doen! En de energie die ik ’s ochtends zie… dat we praten en elkaar zien… dit is meer dan alleen maar ondersteunen! Dit moet een deel van mij zijn – een deel van mijn leven! En zelfs als ze naar huis gaan, moeten ze het weten: ze hebben in mijn hart een deel dat van hen is omdat ze mij omhelzen in vreselijke tijden die mijn hele volk treft! En zij zeggen: “Wij zijn geen vreemden – wij zijn Eén. Am Israël chai! Wij zijn samen!” Dit is het belangrijkste.

Het gaat mij niet om de hoeveelheid werk. Sommigen werken hard, anderen werken minder. Sommigen kunnen meer, anderen kunnen minder, maar de ogen en de knuffel en de warmte die ik van binnen voel… dat heeft meer effect. Als we over de leegte praten, het is nu de tijd dat Israël leegte voelt. Nu voelen we de strijd van de hele wereld tegen ons. Nu vandaag! Het is niet iets uit de geschiedenis, nee vandaag! Als je iemand ziet vallen, is er iemand die je de hand wil reiken om je te helpen, maar iemand anders wil hem blijven trappen. En nu schopt iedereen ons, want nu is het heel gemakkelijk. Zelfs als wij willen terugvechten, vertellen ze ons: “Nee, waarom vecht je terug? Geef het op, wees zwak!” En in deze tijd worden vriendschap en echte levensenergie werkelijkheid op het moment dat mensen zeggen: “Ik kan niet thuis blijven. Nu laat ik alles achter. Ik zal deze tijd met jullie delen, omdat NU een historische tijd is!” Mensen zullen dit in de loop van de tijd leren. Ze zullen leren: deze oorlog gaat over de grens van Israël. Dit is nog maar het begin…nu is het nog maar het begin! Het zal doorgaan. Het is nog maar het begin. Uiteindelijk zullen we weten wat de grens van Israël is. En we hebben niet veel keus. We kunnen nergens anders heen. Wij moeten dus winnen! En we moeten sterk zijn. En dit is het moment waarop een echte vriend de energie en de tijd hier met ons deelt. Bedankt iedereen dat jullie hier zijn.

Adi Topper, 23.02.2024 (boer uit Nitzana, Israël)

Ed Maliepaard

Naast het helpen van boeren om de oogst te redden maken we ook af en toe uitstapjes naar o.a. kibbutz Be’eri. Wij gaan daar niet heen als ramptoerist, we worden uitgenodigd door iemand die daar woont en alles van nabij heeft meegemaakt. Daar in Be’eri wordt duidelijk waarom wij, die van Israël houden, NU pal naast Israël moeten blijven staan. Lees het verslag van Ed.

Op 7 oktober 2023 valt Hamas  Israël in de Negev aan. Het leed wat aangedaan is aan de bewoners van o.a. Be’eri raakte mij heel diep, niet wetende dat ik een paar maanden later daar zelf ter plekke zou zijn en daar zou zien en horen van ooggetuigen hoe verschrikkelijk het was geweest. Het was een hel, volgens de man die ons rondleidde door Be’eri. Zijn dochter was door leden van Hamas verkracht en vermoord. De tolk, een Messiasbelijdende Joodse man, kon het tijdens het vertalen niet meer droog houden, wat een enorme impact had op mijn emoties. Nadat ik naar het toilet was geweest raakte ik op onverklaarbare wijze de andere mede vrijwilligers uit Nitzana kwijt en zelfs redelijk naïef dacht dat zij zonder mij waren vertrokken, want ik zag de bus niet meer staan op de plek waar hij geparkeerd stond. De bus was verplaatst binnen de poort van kibbutz Be’eri. Bij de poort heb ik mij met mijn probleem gemeld bij drie Israëlische militairen die daar de wacht hielden. Jonathan, Lev en Coby. In eerste instantie keken zij mij aan op een manier van daar heb je weer zo’n maffe toerist in T-Shirt en korte broek. De communicatie ging niet helemaal goed , maar Jonathan heeft gebeld met een Nederlands sprekende familielid betreffende mijn probleem en met welk doel ik daar in Be’eri en Israël was. Toen dit tot hun doordrong veranderde de sfeer volkomen, ik kreeg een kop koffie met een broodje hamburger gepresenteerd en even later gaf aan dat ik het koud had, waarna Coby, de commandant van deze militairen, zijn jas uittrok en die warme jas aan mij gaf. Hierna kwamen we er achter dat de groep mede-vrijwilligers die behoorlijk ongerust waren over mijn afwezigheid nog in Be’eri waren. Na telefonisch contact met Coby kwam de bus naar de poort, waar ik symbolisch de warme jas terug gaf aan Coby. Mijn symboliek zit hem in de warmte die ik van een Joodse man heb gekregen en weer terug mocht geven met een diepe stevige hug.

Met mijn verhaal wil ik absoluut niet voorbij gaan aan het verschrikkelijke leed wat in Be’eri  heeft plaats gevonden, maar ik hoop dat er méér begrip komt voor de omstandigheden waarin Israël en het Joodse volk verkeren. Ik ben God dankbaar dat ik via Lema ancha in Nitzana drie weken als vrijwilliger  mocht werken.

Vrede zij met u allen.

Ed Maliepaard

Rilana Panday

Ik heb van 1 mei tot en met 13 mei 2024 vrijwilligers werk gedaan met vrijwilligersorganisatie Lema’ Ancha. Dat was een groot cadeau van Abba, onze hemelse Vader. Wat heerlijk, om via deze organisatie een zegen te mogen zijn voor de boeren in de regio van Nitzana. Maar ook voor de mensen die je onderweg en daarbuiten tegenkomt. Ik heb een boer horen zeggen, dat hij super dankbaar was, dat wij zo knettergek waren om naar Israël te komen om te helpen! Mensen zijn vooral blij dat je er bent, en dat je hen komt helpen vinden ook fijn, maar belangrijker vinden ze dat je er bent. Zo fijn om te horen, dat je op zo een simpele manier verschil kunt uitmaken!

De mensen die het werk leiden, zijn vol liefde van God voor Israël, maar ook voor het hele lichaam van God. Het project wordt gedraaid in afhankelijkheid van Abba en met een nederig en dienend hart. En het is heel mooi om te zien dat God het project zo zegent en laat groeien.

Het werken met zoveel verschillende vrijwilligers uit allerlei verschillende christelijke hoeken is kleurrijk en verrijkend. Zo leuk om zoveel verschillende mensen te leren kennen, en toch samen één te zijn. Wat heb ik genoten van alle gesprekken en lieve mensen die deel hebben genomen. Ik ben zo gezegend door de eenheid en saamhorigheid, ondanks alle verschillende kerkelijke achtergronden en meningen. Wat mooi om te zien wat God kan doen als we samen één zijn!

Het werk bij de boeren is leuk om te doen. Je werkt aan de ene kant bij verschilde boeren, maar soms ook een paar keer bij dezelfde. Wat beide fijn is. Je maakt met verschilde boeren en gewassen kennis, maar je komt ook vaak genoeg bij dezelfde boer om een echt  een beetje kennis te maken. Heel leuk om zo te ervaren. Het is fijn dat, als je kunt en wilt, twee dagdelen kan werken. Maar het is ook fijn dat je één dagdeel kunt werken, als het wat te veel wordt. Het werk en de lichamelijke belasting is me allemaal reuze meegevallen. Ik heb ook echt met verbazing gekeken hoe mensen, die velen malen ouder dan ik waren, ook deelnamen aan het werk bij de boeren. Ik merk dat God alles draagt. Ik heb maar één dag spierpijn gehad, mijn knieën en rug heb ik gevoeld, maar dat went echt heel snel. Ook ben ik niet een keer door muggen gestoken (dat scheen een ding te zijn, maar dat valt echt heeeel erg mee).

Het onderkomen in de huisjes is prima, er is zelf airco! Het eten is fantastisch! De warmte is zeker te dragen en met werken valt het door de indeling echt heel erg mee.Wat ik ook heel  fijn vond is de gezamenlijke vieringen en de studies die werden gegeven. Ook mooi dat er ruimte is voor initiatieven uit de groep. Ik heb genoten en alleen maar genoten, ik voelde me weer als toen ik al kind op zomerkamp ging, maar dan met volwassenen! ik heb me veilig, geborgen en geliefd gevoeld. 

Ik zou zeggen, kun je gaan, dan zou ik me niet laten tegenhouden, niet door beperkingen of door zorgen of angst, het is allemaal de moeite waard!!! Je gaat ontzettend rijk terug naar huis. Je neemt zeker iets van verandering en groei mee terug.

Met vriendelijke groet,
Rilana Panday

Judith Treur

Hoi Allemaal! Ik ben Judith (19) en ik zit nu voor de 2e keer in Nitzana bij de organisatie Lena’ancha. M’n eerste keer was in de kerstvakantie voor 2 weekjes en dat beviel zo goed dat ik maar terug ben gekomen. Ik ben hier deze keer voor een totaal van 3 maanden en hoop zeker nog vaker terug te komen. Wat ik het mooie vind aan deze organisatie is het intensieve contact met de boeren, je bouwt echt een band met de mensen in deze omgeving op. De boeren zeggen vaak dat ze het fijn vinden dat wij hier zijn om fysiek werk te doen, maar dat ze het echt bemoedigend vinden dat wij Israël steunen in deze tijd. Dat betekent nog veel meer voor de boeren dan het werk dat we verrichten.

Ik zelf werk vaak bij een kruidenboer (Golan Cohen) en help daar het het kruiden oogsten, drogen en verwerken in producten zoals thee, zeep, zalf en zelfs medicijnen. De boer is zelf kruiden geneeskundige en helpt mensen met klachten om op een natuurlijke wijze weer beter te worden. Hij weet ontzettend veel over alle kruiden en vind het ook leuk om hierover te vertellen en mij alles te leren wat er te leren valt. Ook heeft hij een webshop waar hij de producten verkoopt die we maken. Wil je hem steunen kijk dan gerust rond op deze site. Hij levert ook aan Nederland en zo kan je de locale bevolking steunen in deze moeilijke tijd.

shirathamidbar.co.il

Voor iedereen die wat vrije tijd over heeft zal ik het zeker aanraden om hier te komen! Het is intensief werk, maar het geeft zo veel voldoening en eenheid met Israël. En naast het werk is het natuurlijk ook gewoon super gezellig om hier met een groep vrijwilligers te zitten, je ontmoet hier zo veel leuke mensen en allemaal met een hart voor Israël!